Τον 20ό αιώνα στην Ευρώπη και τη Μικρά Ασία κυριάρχησαν το ψέμα επί της αλήθειας, η λήθη επί της μνήμης, το πετρέλαιο επί του ανθρώπινου αίματος, ο θάνατος επί της ζωής, η γεωπολιτική επί των δικαιωμάτων και της Ιστορίας, της γεωγραφίας. Ο 21ος αιώνας θα είναι εντελώς διαφορετικός. Επιστρέφουν τα δικαιώματα, η Ιστορία, η γεωγραφία, οι τόποι, οι αυτόχθονες λαοί, οι άνθρωποι, η ιδεολογία της ζωής, η φιλανθρωπία. Εδώ και χρόνια έχουμε την κυοφορία αυτής της επιστροφής αυτού του νέου κόσμου, του νέου ανθρωπισμού. Οι στιγμές γέννησής του είναι πολλές, στη Μικρά Ασία, τη Μεσοποταμία, τον Πόντο, την Πόλη, την Αντιόχεια.
Μια στιγμή αλληλεγγύης προς αυτό τον νέο κόσμο που αναδύεται στο νέο κύμα ανθρωπισμού στη Μικρά Ασία, την Ανατολία, είναι η χθεσινή αναγνώριση των πρώτων γενοκτονιών του 20ού αιώνα από το σουηδικό Κοινοβούλιο. Ψήφισαν οι συνειδήσεις, ηττήθηκε το Κράτος. Νομίζω θα αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνεια για το Κοινοβούλιο της πατρίδας του ένας μεγάλος λάτρης των λαών. Θα αισθάνεται αγαλλίαση η ψυχή τού Ολαφ Πάλμε. Ηταν με τους λαούς, όπως ήταν οι Μοργκεντάου και Χόρτον. Οπως ήταν ο ιδρυτής της Ενωσής μας, της Διεθνούς Ενωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των λαών ο Λέλιο Μπάσο. Ο μεγάλος συνεχιστής της Ρόζας Λούξεμπουργκ, η οποία ήταν με τους λαούς και όχι με τους σουλτάνους. Οι λαοί αυτής της ιστορικής περιοχής γνωρίζουν καλά την τεράστια συμβολή της Ενωσης στην υπόθεσή τους. Ιδιαίτερα οι Αρμένιοι και οι Πόντιοι. Οφείλουμε, όμως, να αποδώσουμε μεγάλη τιμή στους Αρμένιους και τους εκπροσώπους τους. Δεν αρκεί να έχεις υποστεί το πλέον βάρβαρο έγκλημα, όπως αυτό της γενοκτονίας, και σποραδικά να αναφέρεσαι σ' αυτό στους ελληνικούς μαχαλάδες.
Οφείλεις να αγωνίζεσαι σταθερά και με διάρκεια για τη δικαίωσή του διεθνώς. Αυτό τον δρόμο έδειξαν οι Αρμένιοι και οφείλω να πω, δυστυχώς, λίγοι Πόντιοι. Η μεγάλη πλειονότητα των «εκπροσώπων» των Ποντίων, λαογραφικών συλλόγων και βουλευτών, έγιναν όργανα υπονόμευσης της υπόθεσής τους. Ειδικότερα, όργανα του μεγάλου υπονομευτή της ποντιακής υπόθεσης του ΚΚΚΑΣΟΡ και του σημερινού αρχηγού του Γ. Παπανδρέου, του πιστού συνομιλητή και φίλου των κεμαλικών.
Επιπλέον, στην πολιτική, πνευματική, ηθική, δημόσια ζωή της χώρας παρατηρείται το εξής παράδοξο, παράξενο, ανώμαλο, που αναδεικνύεται από τη μεγάλη απόφαση του σουηδικού Κοινοβουλίου. Ενω στη Σουηδία (και όχι μόνο) για τα ζητήματα της αναγνώρισης των πρώτων γενοκτονιών του 20ού αιώνα πρωταγωνιστούν οι δυνάμεις της Αριστεράς, της οικολογίας, των Πρασίνων, στην Ελλάδα αυτές οι ομάδες -και ειδικά ορισμένοι από αυτούς- είναι, όχι μόνο αδιάφορες ή ουδέτερες, αλλά εχθρικές. Ταυτίζονται με μια ιδεολογία θανάτου, τον κεμαλισμό, παρά με τους λαούς. Αυτές οι δυνάμεις, όμως, και τα πρόσωπα αντιμετωπίζουν την περιφρόνηση των λαών και της Ιστορίας.
Τέλος, οφείλω να επαναλάβω τη διατυπωθείσα εδώ και καιρό πρότασή μου για την απόδοση τιμής στην ιστορική ομάδα των Ποντίων της Στοκχόλμης, που τον Μάιο του 2006 άρχισε μια μεγάλη σκυταλοδρομία, αθροίζοντας δυνάμεις, και κατέληξε σε αυτή τη νίκη. Αναφέρομαι σ' αυτό, εκτός των άλλων, γιατί είναι πολύ γνωστό ότι οι ήττες είναι ορφανές, αλλά οι νίκες έχουν πολλούς εκ των υστέρων πατέρες.
Ο αγώνας μας, όμως, είναι μακρύς και απαιτεί συνάντηση - συνομιλία - συντονισμό ελεύθερων, όχι δούλων, αυτόνομων αξιοπρεπών συναθλητών μιας μεγάλης υπόθεσης.
Αυτής της επιστροφής του ανθρωπισμού σε μια ιστορική περιοχή, ιστορική γη. Αυτής που γέννησε έναν μεγάλο Ευρωπαίο ανθρωπιστή, τον Βησσαρίωνα τον Τραπεζούντιο.
Αυτός, που έξι αιώνες πριν, ευρισκόμενος στη Νυρεμβέργη, προειδοποίησε τον κόσμο για τα δύο κακά του 20ού αιώνα, τον κεμαλισμό και τον ναζισμό.
0 ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ : Αφήνετε το σχόλιο σας, αλλά...
μη περιμένετε να δημοσιευθεί άμεσα.
Πρώτα θα το περάσουμε από λογοκρισία γιατί
εμείς είμαστε Δημοκράτες σαν τους πολιτικούς, που εσείς ψηφίζετε.