Ελληνίδες, Έλληνες, πρέπει να υποταχθείτε και να πεθάνετε στο όνομα του Δ’ Ράιχ, σας μιλάει ο δολοφόνος σας. Ζήτω ο φασισμός, ζήτω οι φασίστες Γερμανοί...

«Ελληνίδες, Έλληνες,

Απευθύνομαι σήμερα σε σας για να σας εκθέσω με απόλυτη ειλικρίνεια (χα, χα, εδώ ακριβώς γελάσαμε), την κρίσιμη κατάσταση που βρισκόμαστε και τις επιλογές που έχουμε μπροστά μας. Είμαστε σε απόσταση αναπνοής από (την πλήρη παράδοση της χώρας στο Δ' Ράιχ και θα αποτελέσουμε παράδειγμα για όλους τους λαούς που τους διοικούν πουλημένα καθίκια σαν και εμένα και τους υπόλοιπους πολιτικούς που με στηρίζουν), το σημείο μηδέν.

Το ελληνικό Κοινοβούλιο (υποταγμένο στο Δ' Ράιχ ήθελε να πει το κτήνος), καλείται αύριο να αναλάβει μια ιστορική ευθύνη. Καλείται να εξετάσει και να εγκρίνει το νέο οικονομικό πρόγραμμα της Ελλάδας, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για τη (υποταγή της χώρας στους Γερμανούς), χρηματοδοτική στήριξη της χώρας κατά τα επόμενα χρόνια.

Το οικονομικό πρόγραμμα και η δανειακή σύμβαση που θα το συνοδεύσει έχουν τεράστια σημασία για το μέλλον της χώρας. Η νέα δανειακή συμφωνία εξασφαλίζει (τον απόλυτο εξευτελισμό), τη χρηματοδότησή μας με 130 δισ. ευρώ και μας δίνει τη δυνατότητα να μειώσουμε το υπάρχον δημόσιο χρέος κατά περίπου 100 δισ. ευρώ. Με τη μείωση του χρέους θα απελευθερωθούν πολύτιμοι πόροι για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία (τεράστιο ψέμα από έναν οικονομικό δολοφόνο), θα δημιουργηθούν συνθήκες ασφάλειας, σταθερότητας και εμπιστοσύνης.

Με την πιστή εφαρμογή του προγράμματος (Θα ψοφήσετε όλοι οι Έλληνες, θα είναι η τιμωρία σας, γιατί αντισταθήκαμε κάποτε στο Γ' Ράιχ), θα αποκατασταθεί η δημοσιονομική σταθερότητα και η διεθνής ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας, η οποία θα επανέλθει σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης - πιθανότατα από το δεύτερο εξάμηνο του 2013. Χωρίς δημοσιονομική εξυγίανση και χωρίς μεγάλες μεταρρυθμίσεις, ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει.

Η συμφωνία για το νέο πρόγραμμα, που επετεύχθη μετά από πολυήμερες, εντατικές και σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα, έχει τη στήριξη των δυο μεγαλύτερων (προδοτών), κομμάτων της χώρας. Κατοχυρώνει το μέλλον της πατρίδας μας στο ευρώ και θέτει τις βάσεις για να ξεπεράσουμε τη σημερινή οικονομική κρίση. Παράλληλα, η συμφωνία αποτυπώνει τις ακραίες συνθήκες ανάγκης στις οποίες εξακολουθεί να βρίσκεται η χώρα μας.

Ο κεντρικός και ουσιαστικός σκοπός όλων μας είναι (η καταστροφή της Ελλάδας μια για πάντα), η βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας μας. Τα τελευταία πέντε χρόνια, όμως, η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Αυτό οφείλεται κυρίως (Στις μίζες που αρπάξαμε όλοι εμείς οι πολιτικοί και για αυτό μας κρατάνε στο χέρι οι Γερμανοί φασίστες), στο γεγονός ότι αναπτυσσόταν στηριζόμενη σε συνεχώς αυξανόμενο δανεισμό. Όταν τα δανεικά τελείωσαν, το κράτος δεν μπορούσε πια να χρηματοδοτεί δαπάνες, η κατανάλωση υποχώρησε, και η οικονομική δραστηριότητα συρρικνώθηκε. Το μοντέλο ανάπτυξης που είχαμε μέχρι το 2009 (ήταν δικό μου σχέδιο ανάπτυξης επί κυβέρνησης Σημίτη, για να ψοφήσετε επιτέλους σήμερα), δεν είχε μέλλον. Ήταν καταδικασμένο να τερματιστεί. Αυτό συνέβη όταν τα ελλείμματα διαμορφώθηκαν σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα, κληροδοτώντας μας ένα τεράστιο χρέος.

Για την ύφεση ευθύνεται επίσης (Η απόλυτη υποταγή μας στην Παγκόσμια Κυβέρνηση), το δυσμενές διεθνές οικονομικό περιβάλλον. Όμως ο πιο καθοριστικός παράγοντας είναι η αστάθεια και η αβεβαιότητα για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Είναι ο φόβος (της δραχμής και τότε όλοι εμείς τα λαμόγια θα πρέπει να δηλώνουμε το συνάλλαγμα που θα βγάζουμε έξω μαζί με τους πλούσιους και φυσικά όλα τα καθίκια τους δημοσιογράφους), της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ που σκιάζει τους αποταμιευτές, αναστέλλει τις επενδυτικές αποφάσεις, παγώνει την οικονομική δραστηριότητα, εμποδίζει την ανάκαμψη της οικονομίας. Στην αβεβαιότητα, την αστάθεια και την ανασφάλεια θα θέσει τέρμα (Ο θάνατος και του τελευταίου αχρήστου Έλληνα ραγιά και κοιμισμένου μια ζωή), το αξιόπιστο πρόγραμμα, η χρηματοδοτική στήριξη και η αναδιάρθρωση του χρέους που το συνοδεύουν.

Το πρόγραμμα περιέχει πολλές ρυθμίσεις τις οποίες θα έπρεπε να είχαμε υιοθετήσει από μόνοι μας προ πολλού. Αν τις είχαμε εφαρμόσει (Τώρα θα είχατε ήδη μπει στον τάφο σας και έτσι θα είχαμε ησυχάσει από εσάς εμείς οι πολιτικοί που είμαστε πουλημένοι), όταν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκότερες, δεν θα είχαμε φτάσει σε τόσο δεινή κρίση.

Το πρόγραμμα όμως περιέχει και ρυθμίσεις που καμία κυβέρνηση δεν θα υιοθετούσε (αν δεν ήταν υποταγμένοι λόγω μιζών), υπό ομαλές συνθήκες. Μέτρα που δοκιμάζουν τις αντοχές και πλήττουν το εισόδημα μεγάλου μέρους της κοινωνίας μας. Έχουμε απόλυτη επίγνωση ότι το οικονομικό αυτό πρόγραμμα συνεπάγεται βραχυπρόθεσμα οδυνηρές θυσίες για τους Έλληνες, οι οποίοι έχουν ήδη δοκιμαστεί σκληρά.

Λένε ορισμένοι: από ένα τέτοιο οικονομικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει επώδυνα μέτρα, καλύτερη η χρεοκοπία. Πλανώνται οικτρά (γιατί έτσι δεν θα ψοφήσουν μόνο οι άχρηστοι φτωχοί, αλλά και οι χρήσιμοι πλούσιοι και εμείς τα λαμόγια που τόσες μίζες έχουμε πάρει), όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, ή δημαγωγούν επικίνδυνα. Μια άτακτη χρεοκοπία θα έριχνε τη χώρα μας σε μια καταστροφική περιπέτεια. Θα δημιουργούσε συνθήκες ανεξέλεγκτου οικονομικού χάους και κοινωνικής έκρηξης (ενώ με τις μαλακίες που λέω εγώ και εσείς τις πιστεύετε, εμείς και οι πλούσιοι θα περνάμε καλά και εσείς θα ζείτε στα σπήλαια τρώγοντας βρούβες).

Οι αποταμιεύσεις των πολιτών θα κινδύνευαν (αν και έμειναν λίγες, μιας και μόνο εμείς οι πολιτικοί και οι πλούσιοι έχουμε χρήμα και με αυτό αγοράζουμε ακριβά διαμερίσματα στο Λονδίνο, Νέα Υόρκη κλπ). Το κράτος θα αδυνατούσε να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, να καλύψει στοιχειώδεις λειτουργίες, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία, καθώς έχει ακόμα πρωτογενές έλλειμμα πάνω από 5 δισ. ευρώ. Δηλαδή τα έσοδα του κράτους δεν αρκούν για να καλύψουν τις δαπάνες, ακόμα κι αν παύαμε να εξυπηρετούμε το χρέος (Ε, ρε παραμύθια που τους λέω. Ευτυχώς έχω να κάνω με βόδια που δεν καταλαβαίνουν και με πιστεύουν).

Η εισαγωγή βασικών αγαθών -όπως φάρμακα, πετρέλαιο, και μηχανήματα- θα γινόταν προβληματική, αφού η χώρα, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, θα έχανε κάθε πρόσβαση σε δανεισμό και η ρευστότητα θα συρρικνωνόταν. Επιχειρήσεις θα έκλειναν μαζικά (ενώ τώρα κλείνουν μόνο κατά εκατοντάδες χιλιάδες), αδυνατώντας να αντλήσουν χρηματοδότηση. Η ανεργία, η οποία είναι ήδη απαράδεκτα υψηλή θα αυξανόταν περισσότερο.

Το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων στην περίπτωση μιας άτακτης χρεοκοπίας θα κατέρρεε (Ενώ τώρα το βιοτικό επίπεδο είναι τέλειο, ε ρε οι μαλακίες μου συνεχίζονται κι αυτοί με πιστεύουν, είμαι μεγάλος, είμαι ο τέλειος) . Η χώρα θα παρασυρόταν σε μια μακρά δίνη ύφεσης, αστάθειας, ανεργίας και παρατεταμένης εξαθλίωσης.

Οι εξελίξεις αυτές θα οδηγούσαν, αργά ή γρήγορα, στην έξοδο από το ευρώ. Από χώρα του πυρήνα της Ευρωζώνης, η Ελλάδα θα καταντούσε χώρα (ελεύθερη και ίσως τότε ξυπνούσαν και οι υπόλοιποι λαοί και άφηναν τους τοκογλύφους χωρίς λεφτά), αδύναμη, στο περιθώριο της Ευρώπης.

Κοιτάμε τον ελληνικό λαό στα μάτια (και γελάμε από μέσα μας, για το πόσο μαλάκας λαός είναι), με πλήρη συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης. Το κοινωνικό κόστος που συνεπάγεται το πρόγραμμα αυτό είναι περιορισμένο σε σύγκριση με την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που θα ακολουθούσε εάν δεν το υιοθετήσουμε.

Γνωρίζουμε ότι οι αντοχές των πολιτών (έχουν ακόμα λίπος και δικά τους σπίτια, που σύντομα θα τα πάρουμε και θα τα δώσουμε για ένα κομμάτι ψωμί στους Γερμανούς κατακτητές για να έρχονται στην Ελλάδα για διακοπές), αγγίζουν τα όριά τους. Τα τελευταία δύο χρόνια καταβάλλεται μια υπερπροσπάθεια. Παρά τις καθυστερήσεις στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων έχουμε κατορθώσει πολλά, με μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό κόστος, όπως καταγράφεται από τη συνεχιζόμενη ύφεση και την αύξηση της ανεργίας στο 20%.

Τα τελευταία δύο χρόνια μειώσαμε το πρωτογενές δημόσιο έλλειμμα (συνεχίζω τα ψέματα και τις μαλακίες μου), από 24 δισ. ευρώ σε 5 δισ., μείωση που αντιστοιχεί σε 8 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Ανακτήσαμε περίπου το 1/3 της ανταγωνιστικότητας που χάθηκε κατά τα προηγούμενα δέκα έτη. Οι προσπάθειες και οι θυσίες του ελληνικού λαού αποδίδουν και δικαιούνται το σεβασμό όλων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα αντλεί σήμερα τη μεγαλύτερη χρηματοδοτική στήριξη (για να πληρώσει δάνεια που της είχαν δώσει οι τοκογλύφοι, το 1821 κάτι), που δόθηκε ποτέ με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους. Αυτό αντανακλά τη βούληση των εταίρων μας να στηρίξουν την παραμονή μας στο ευρώ. Γι' αυτό μάς πιέζουν: (για να ζουν από τους τόκους που αρπάζουν από εμάς κι ας μας έχουν ληστέψει κατά τον β' παγκόσμιο), για να αξιοποιήσουμε τη στήριξη αυτή, δημιουργώντας εμείς οι ίδιοι τις προϋποθέσεις βιώσιμης συμμετοχής μας στο κοινό νόμισμα. Οφείλουμε να εξυγιάνουμε την οικονομία μας. Να μην δαπανούμε περισσότερο από όσα παράγουμε (και πιστέψτε με, δεν παράγουμε τίποτα, μιας και εγώ μαζί με τον Σημίτη, δίναμε επιδοτήσεις, για να κόψετε τις ελιές σας, να καταστρέψετε τα αλιευτικά σας σκάφη κλπ, κλπ).

Δεν πρέπει να χάσουμε αυτή την ευκαιρία να (διαλυθεί αυτή η χώρα μια για πάντα), κάνουμε την οικονομία μας πιο παραγωγική και ανταγωνιστική. Για να διασώσουμε όσα κατακτήσαμε, πρέπει να αλλάξουμε όλα όσα κάναμε λάθος. Πρέπει να εξυγιάνουμε το κράτος και να χτίσουμε την οικονομία μας σε στέρεες βάσεις για να επιτύχουμε υψηλή και βιώσιμη ανάπτυξη (μια ζωή σας λέμε τις ίδιες μαλακίες και επιζούμε, τώρα θα χαλάσει η πουτάνα η συνταγή μας;).

Αυτός είναι ο αγώνας της γενιάς μας. Και θα ήταν η μεγαλύτερη ήττα τής μεταπολιτευτικής Ελλάδας αν από λιποψυχία ή ελλιπή αίσθηση ευθύνης, από βαριά αμέλεια ή από μοιραίο λάθος αυτή η χώρα κατέληγε κάποια στιγμή (Να είναι ελεύθερη, άλλωστε για αυτό με τοποθέτησαν εδώ, αφού είμαι ψυχρός δολοφόνος), χρεοκοπημένη και έξω από το ευρώ. Αν, την ώρα που χώρες πολύ φτωχότερες από μας καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες για να μπουν στη ζώνη του ευρώ, εμείς βαδίζαμε την πορεία εξόδου.

Θα είναι μια τεράστια αδικία της ιστορίας (να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η χώρα, μιας και πρέπει η ιστορία να ξεχαστεί και να λένε ότι οι Γερμανοί έφεραν τον πολιτισμό), η χώρα από την οποία ξεκίνησε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, που τα τελευταία 65 χρόνια βίωσε έναν εμφύλιο και μια δικτατορία, αλλά πρόκοψε, έφτιαξε την ευημερία της, οικοδόμησε μια δημοκρατία, θεσμούς και αξίες, να φτάσει στην πτώχευση και να βρεθεί, από ένα ακόμα λάθος, σε εθνική απομόνωση και εθνική απόγνωση.

Δεν θα βγούμε από την κρίση χωρίς θυσίες. Είμαστε λαός περήφανος και φιλότιμος. Ξέρουμε από αγώνες (βλέπω formula 1). Και αυτός είναι σήμερα ο αγώνας της πατρίδας μας. Να έχουν τα παιδιά μας την ευρωπαϊκή Ελλάδα (της πείνας, της σκλαβιάς και της εξαθλίωσης και φυσικά να προσκυνούν όπως κάναμε πάντα τους κατακτητές μας), της σταθερότητας, της ευημερίας και της δημοκρατίας που κατακτήσαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Πατριωτικό σήμερα δεν είναι να ρίξουμε τις ασπίδες, αλλά ενωμένοι να (παραδοθούμε στους Γερμανούς, που είναι τόσο καλοί και δεν θα μας σφάξουν, αλλά θα μας εκτελέσουν όπως μπορούν), πάρουμε τις αναγκαίες δύσκολες αποφάσεις για τη σωτηρία της χώρας. Θα υπερασπιστούμε τη θέση μας στο ευρώ και στην Ευρώπη.

Το οικονομικό πρόγραμμα που έχει κατατεθεί στη Βουλή, και η χρηματοδοτική στήριξη που θα το συνοδεύει, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να διασώσουμε τα σημαντικότερα κεκτημένα (τα δικά μας και των πλουσίων που μας στηρίζουν, όχι τα δικά σας ηλίθιοι, ραγιάδες, υπόδουλοι φτωχοί), των τελευταίων δεκαετιών για να διασφαλίσουμε τη θέση της Ελλάδας στην ομάδα των αναπτυγμένων χωρών της Ευρώπης και στο ευρώ. Είναι απολύτως αναγκαία για να προστατεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα.

Η προσαρμογή της οικονομίας μας δεν τελειώνει σε ένα χρόνο (ούτε σε τετρακόσια και χρόνια). Για την ολοκλήρωση των αλλαγών θα χρειαστεί σκληρή προσπάθεια (μέχρι να μην υπάρχει ούτε ένας μαλάκας έλληνας), συνέχεια και συνέπεια, δημιουργική συνεργασία και πνεύμα ενότητας των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και πίστη στην ανάγκη να αλλάξουμε τη χώρα μας.

Σε ό,τι με αφορά, ανέλαβα (την καταστροφή της Ελλάδας και τον θάνατο και του τελευταίου έλληνα ραγιά), την ευθύνη και τον κίνδυνο να κάνω ό,τι μου αναλογεί για να φτάσουμε στην άκρη αυτής της διαδρομής. Και θα το κάνω.»

Posted in: 2. ΠΟΛΙΤΙΚΗ